سنگ شکاف می کند در هوس لقای تو

جان پر و بال می زند در طرب هوای تو

آتش آب می شود عقل خراب می شود

دشمن خواب می شود دیده من برای تو

جامه صبر می درد عقل ز خویش می رود

مردم و سنگ می خورد عشق چو اژدهای تو

بند مکن رونده را گریه مکن تو خنده را

جور مکن که بنده را نیست کسی به جای تو

آب تو چون به جو رود کی سخنم نکو رود

گاه دمم فرودرد از سبب حیای تو

چیست غذای عشق تو این جگر کباب تو

چیست دل خراب من کارگه وفای تو

خابیه جوش می کند کیست که نوش می کند

چنگ خروش می کند در صفت و ثنای تو

عشق درآمد از درم دست نهاد بر سرم

دید مرا که بی توام گفت مرا که وای تو

دیدم صعب منزلی درهم و سخت مشکلی

رفتم و مانده ام دلی کشته به دست و پای تو